Μαζί με την επιστροφή στα σχολεία, επιστρέφει κάθε χρόνο και ένας μόνιμος εφιάλτης για γονείς και παιδιά. Οι ψείρες!
Να
επαναλάβω κατ’ αρχήν κάτι που πιστεύω ότι πλέον είναι ευρέως γνωστό. Το
γεγονός ότι το παιδί μας κόλλησε ψείρες δε πρέπει να μας κάνει να
ντρεπόμαστε. Δε σημαίνει ότι το παιδί ήταν βρόμικο, ούτε ότι είμαστε
κακοί γονείς. Οι ψείρες δεν κάνουν διακρίσεις. Όπως το παιδί μπορεί να
κολλήσει μια ίωση, έτσι μπορεί να κολλήσει ψείρες.
Υπάρχουν
τρόποι πρόληψης, αλλά μερικές φορές οι ανεπιθύμητοι επισκέπτες θα
προτιμήσουν το κεφάλι του δικού μας παιδιού. Ας ξεκινήσουμε όμως πρώτα
από τους τρόπους πρόληψης.
Πρόληψη 1. Οι
ψείρες μεταδίδονται μέσω της άμεσης επαφής από κεφάλι σε κεφάλι.
Συνήθως αυτό συμβαίνει όταν τα παιδιά ακουμπήσουν τα κεφάλια τους μεταξύ
τους, αγκαλιαστούν, μοιραστούν το ίδιο κρεβάτι κλπ. Οι ψείρες δεν
πετάνε και δεν πηδάνε. Επομένως μαθαίνουμε στα παιδιά να προφυλάσσονται
από την άμεση επαφή.
2. Οι
ψείρες μπορεί επίσης να μεταδοθούν με την ανταλλαγή
αντικειμένων (λιγότερο συχνά όμως). Έτσι, συμβουλεύουμε τα παιδιά μας
να μην ανταλλάσσουν καπέλα, κασκόλ, κορδέλες, κ.λ.π. Ας είμαστε ωστόσο
προετοιμασμένοι: Τα παιδιά είναι παιδιά και κάποιες φορές θα ξεχαστούν.
Όταν θα δουν το νέο σκουφάκι του φίλου τους, θα ενθουσιαστούν και θα
πάνε να το φορέσουν. Είναι επίσης πιθανόν κάποιος φίλος να αρπάξει να
φορέσει για πλάκα το σκουφάκι των δικών μας παιδιών. Σε αυτή την
περίπτωση μπορούν προληπτικά να μην το ξαναφορέσουν και να μας
ενημερώσουν όταν επιστέψουν σπίτι. Τα παιδιά χρειάζονται εκπαίδευση και
όχι μάλωμα. Αν νιώσουν ότι κινδυνεύουν να ακούσουν κατσάδα, δε θα μας
λένε ποτέ τίποτα.
3. Τα κορίτσια που έχουν μακριά μαλλιά, καλό είναι να τα πιάνουν αλογοουρά.
4. Κάθε
παιδί στο σπίτι πρέπει να έχει τη δική του βούρτσα, έτσι ώστε αν το ένα
κολλήσει ψείρες, να μην τις μεταφέρει στο άλλο. Καλή ιδέα είναι το κάθε
παιδί να έχει το δικό του χρώμα βούρτσας ώστε να αποφεύγεται το
μπέρδεμα. Αν έχετε διάθεση να γελάσετε, διαβάστε το παλαιότερο post
μου Παρανοϊκά πράγματα που κάνω ως μαμά δύο παιδιών για να δείτε τι
τραβάω κάθε φορά που προσπαθώ να διαλέξω βούρτσες για τα παιδιά. Παρ’
όλα αυτά για το φόβο της ψείρας, το κάνω!
5. Αν οι βούρτσες φυλάσσονται σε κοινό συρτάρι, μπορούμε να τοποθετούμε την κάθε μία στο δικό της σακουλάκι.
6. Το ίδιο και τα κοκαλάκια!
7. Αν τα παιδιά μας είναι καλεσμένα σε παιδικό πάρτι, τους υπενθυμίζουμε να μην ξαπλώσουν πάνω στο κρεβάτι ή στο χαλί.
8. Μια
φορά την εβδομάδα τσεκάρουμε το κεφάλι των παιδιών μας με καλό φωτισμό,
δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην περιοχή πίσω από τα αυτά και στο λαιμό.
Αν ανακαλύψουμε έγκαιρα την εισβολή ψειρών, θα εμποδίσουμε την εξάπλωση
τους στην υπόλοιπη οικογένεια. Παρ’ όλο που η φαγούρα είναι μια καλή
ένδειξη ότι το παιδί έχει κολλήσει, δεν πρέπει να βασιζόμαστε σε αυτήν.
Συμβαίνει συχνά τα παιδιά να έχουν ψείρες και να μην τους τρώει το
κεφάλι τους.
9. Οι
ψείρες απωθούνται από συγκεκριμένες μυρωδιές. Πριν να φύγουν τα παιδιά
για το σχολείο το πρωί, τους βάζουμε ένα απωθητικό για ψείρες, όπως το
προληπτικό σπρέι της Apaisyl, με την οποία ενώσαμε τις δυνάμεις μας
για τη δημιουργία αυτού του post. To σπρέι περιέχει έλαιο lemon
eycalyptus διατηρεί τις ψείρες σε απόσταση και προστατεύει για
τουλάχιστον 12 ώρες.
10. Παρ’
όλα αυτά δε χρειάζονται παραλογισμοί, ούτε να βάλουμε τα παιδιά μας
μέσα σε καμία γυάλα. Ακόμα και όλα σωστά να τα κάνουν και πάλι μπορεί να
κολλήσουν. Δεν μπορούμε να τους απαγορεύσουμε να καθίσουν στην καρέκλα
του σινεμά ή να δώσουν μια σφιχτή αγκαλιά στη φίλη τους που έχει
γενέθλια (να γιατί είναι χρήσιμο το απωθητικό σπρέι). Ας γνωρίζουν
ωστόσο τους βασικούς τρόπους προστασίας. Μικρές προσαρμογές στις
καθημερινές τους συνήθειες, μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά.
Εξάλειψη Είμαι
πολύ ευγενική που χρησιμοποιώ τη λέξη εξάλειψη. Κανονικά θα έπρεπε να
χρησιμοποιήσω τη λέξη εξόντωση ή ολοκληρωτική καταστροφή! Για καλή μας
τύχη, οι ψείρες δεν μας έχουν χτυπήσει την πόρτα τα τελευταία χρόνια,
αλλά όταν οι κόρες μου ήταν νηπιαγωγάκια και αντιλήφθηκα ότι έξυναν τα
κεφάλια τους, μου κόπηκαν τα πόδια. Ανεξήγητο, αλλά αυτά τα μικροσκοπικά
ζωύφια που είναι χιλιάδες φορές πιο μικρά από μένα κατάφεραν να με
κάνουν να νιώσω ανίσχυρη. Παράλληλα με εξάντλησαν, καθώς δεν μπορούσα να
σταματήσω να πλένω να καθαρίζω το σπίτι και φυσικά να ασχολούμαι με τα
μαλλιά των κοριτσιών.
